O Verderón é un paxaro de tamaño medio da familia dos fringílidos, cunha lonxitude de entre 14 e 15 cm. O seu plumaxe é predominantemente verde amarelado, especialmente nos machos, que amosan un ton máis intenso e brillante na cabeza, ás e cola. As femias e os xuvenís presentan unha cor máis apagada, con tons máis pardos. Este vistoso paxaro é fácil de recoñecer grazas á súa robusta constitución e ao seu potente peteiro, ideal para romper sementes, que constitúen a súa principal fonte de alimento.

O Verderón é unha especie moi adaptable, que habita en unha variedade de contornos, incluíndo áreas abertas, xardíns, parques, campos e bosques claros. Aliméntase principalmente de sementes e froitos, e durante a tempada de cría complementa a súa dieta con pequenos insectos para alimentar ás crías.
Aniña en árbores ou arbustos, onde a femia constrúe un niño con herba, musgo e pólas. O niño está ben agochado entre a vexetación densa, e a femia pon entre 4 e 6 ovos, que incuba durante uns 12 a 14 días. Ambos pais encárganse de alimentar os poliños, que abandonan o niño tras unhas dúas semanas.

O Verderón é coñecido polo seu canto, que consiste nunha serie de trinos melodiosos e notas agudas. Este canto é utilizado polos machos para marcar o seu territorio e atraer ás femias durante a tempada de cría. Fóra da época de cría, o Verderón é unha especie gregaria que forma bandadas, a miúdo mesturándose con outras especies de fringílidos, como os xílgaros e verdecillos.

É unha especie residente na maior parte do seu rango, que inclúe Europa, Asia occidental e o norte de África, aínda que algunhas poboacións do norte poden desprazarse lixeiramente cara ao sur no inverno. A súa capacidade para adaptarse a diferentes contornos e o seu comportamento social fan do Verderón un paxaro amplamente observado e apreciado en moitas áreas rurais e urbanas.