O Trigueiro é un paxaro de tamaño mediano, que mide entre 16 e 19 cm de lonxitude. O seu plumaxe marrón raiado ofrécelle un excelente camuflaxe no seu contorno, que inclúe campos de cultivo, pradeiras e matogueiras. Esta coloración permítelle mesturarse facilmente coa vexetación, facéndoo difícil de detectar a simple vista. É unha ave que se adapta ben aos paisaxes agrícolas e abertos, onde atopa abundantes recursos alimenticios. A súa dieta está baseada principalmente en sementes e brotes de plantas, especialmente durante o inverno. Con todo, durante a primavera e o verán, complementa a súa alimentación con insectos e outros pequenos invertebrados, o que lle proporciona os nutrientes necesarios para a cría. O Trigueiro adoita buscar alimento no chan, percorrendo as zonas abertas na procura de sementes e pequenos insectos. O niño do Trigueiro é unha simple depresión no chan, oculta baixo a vexetación baixa, onde a femia pon entre 4 e 5 ovos. Estes son incubados durante aproximadamente 12 a 14 días, e tras a eclosión, ambos pais participan na alimentación dos poliños, que abandonan o niño tras unhas dúas semanas. O feito de aniñar no chan faino vulnerable aos depredadores, aínda que o seu camuflaxe axuda a minimizar os riscos. O canto do Trigueiro é unha das súas características máis notables. É un gorxeo repetitivo e monótono que o macho emite desde unha percha alta, como un poste ou unha árbore, o que lle permite marcar o seu territorio e atraer ás femias. Este canto é un dos sons máis recoñecibles nos paisaxes rurais europeos. O Trigueiro é residente na maior parte do seu rango, que inclúe Europa e o norte de África. Aínda que algunhas poboacións máis setentrionais poden migrar cara ao sur no inverno, a maioría dos individuos permanecen na súa área de reprodución durante todo o ano. A pesar dos cambios nos paisaxes agrícolas, segue sendo unha especie relativamente común, aínda que localmente experimentou declives debido á intensificación agrícola e á perda de hábitat.