O Picafollas ibérico é un pequeno e áxil paxaro insectívoro, de aproximadamente 10 a 11 cm de lonxitude. O seu plumaxe é discreto pero elegante, con tons verde oliva na parte superior e amarelo pálido na parte inferior, o que lle permite camuflarse facilmente no seu contorno. Habita en bosques caducifolios, matogueiras e parques, onde se despraza entre as ramas e follas na busca de insectos pequenos, como mosquitos, eirugas e arañas, que constitúen a súa principal fonte de alimento.

O Picafollas ibérico constrúe un niño en forma de esfera, feito de herba, musgo e follas, a miúdo ben agochado na vexetación baixa ou no chan. A femia pon entre 5 e 7 ovos, que son incubados durante aproximadamente 12 a 14 días. Tanto o macho coma a femia encárganse de alimentar os poliños, que permanecen no niño ao redor de dúas semanas antes de voar por primeira vez.

É unha especie migratoria que se reproduce principalmente na península ibérica e en partes do sur de Francia, e pasa os invernos en África occidental, o que implica unha longa migración. Durante a tempada de cría, o seu canto rápido e vibrante, composto de trinos agudos e notas curtas, é unha característica sonora común nos bosques e matogueiras onde habita. Este canto, aínda que sinxelo, é importante tanto para defender o seu territorio como para atraer unha parella.

A pesar do seu pequeno tamaño, o Picafollas ibérico xoga un papel importante no ecosistema, controlando as poboacións de insectos e contribuíndo á biodiversidade dos entornos onde vive. A súa presenza é un indicador da saúde dos bosques e das zonas verdes, e o seu comportamento activo convérteo nunha das aves máis observadas na península ibérica durante a primavera e o verán.