O Papafigos é unha ave de tamaño mediano, cunha lonxitude de aproximadamente 24 cm, famosa polo brillante e rechamante plumaxe amarelo e negro dos machos. As femias, en cambio, presentan un plumaxe máis apagado, con tons verdes e amarelos menos intensos e manchas marróns na parte superior. Esta especie habita principalmente en bosques, sotos e zonas arboradas, preferentemente en áreas con árbores altas, onde adoita permanecer na parte máis elevada da vexetación. O niño do Papafigos é unha estrutura colgante, coidadosamente tecida con fibras vexetais, e colócase na forca das ramas altas das árbores. A femia pon de 3 a 5 ovos que incuba durante uns 14 días, e ambos pais encárganse de alimentar os poliños. Os poliños abandonan o niño tras unhas dúas semanas, aínda que seguen sendo alimentados polos pais durante algún tempo máis. A súa dieta é variada e inclúe insectos, eirugas, arañas, froitas e néctar. O Papafigos é especialmente coñecido pola súa preferencia polas froitas na temporada de maduración, o que o converte nunha ave importante para a dispersión de sementes nos ecosistemas que habita. O canto do Papafigos é un dos máis melodiosos das aves europeas, composto por unha serie de notas claras e flautadas que resoan nos bosques durante a primavera e o verán. Este canto axuda aos machos a establecer o seu territorio e atraer ás femias. Aínda que é unha ave migratoria, que pasa os invernos en África tropical, a súa presenza en Europa é sinal do regreso dos días cálidos e do rexurdir da vida nos bosques. Grazas ao seu canto e ao seu vibrante plumaxe, o Papafigos é unha das aves máis atractivas e apreciadas dos bosques europeos, aínda que o seu comportamento discreto e a súa tendencia a habitar nas partes altas das árbores pode facer que sexa difícil de observar a simple vista.