O Liñaceiro común é un pequeno paxaro da familia dos fringílidos, que mide entre 12 e 14 cm de lonxitude. O seu plumaxe é predominantemente marrón, pero os machos desenvolven un rechamante peito e fronte de cor vermella durante a tempada de cría, o que os fai facilmente identificables. As femias e os xuvenís presentan un plumaxe máis apagado, con tons marróns e grises que lles proporcionan un excelente camuflaxe no seu contorno.

O Liñaceiro común habita en campos abertos, matogueiras, bordos de camiños e áreas agrícolas, onde atopa a súa principal fonte de alimento: as sementes. Aliméntase principalmente de sementes de herbas silvestres e brotes tenros, aínda que tamén pode consumir pequenos insectos durante a tempada de cría. O seu peteiro robusto e adaptado permítelle descascarar as sementes con facilidade.
Aniña en arbustos ou árbores baixas, onde a femia constrúe un niño compacto con herbas, raíces e plumas. Pon entre 4 e 6 ovos, que incuba durante uns 11 a 14 días. Os poliños son alimentados por ambos os pais e permanecen no niño aproximadamente 12 a 15 días antes de voar.

O Liñaceiro común é coñecido polo seu canto melodioso, que consiste nunha mestura de trinos e gorxeos suaves. Fóra da tempada de cría, forma pequenas bandadas que se desprazan xuntas en busca de alimento. Estas bandadas poden incluír outros fringílidos, como xílgaros ou verderóns, o que reforza o seu comportamento gregario e social.

É unha especie residente en gran parte de Europa, aínda que algunhas poboacións do norte migran cara ao sur no inverno. A súa adaptabilidade a distintos tipos de hábitat e o seu comportamento social convérteno nun paxaro común en moitas zonas rurais, e o seu canto contribúe á rica diversidade sonora das paisaxes agrícolas e campestres.