A Laverca é unha ave de tamaño mediano, que mide entre 16 e 18 cm de lonxitude, cun plumaxe marrón moteado na parte superior e máis claro na parte inferior. Este patrón críptico permítelle camuflarse perfectamente nos campos abertos, pradeiras e estepas onde habita. Ao igual que a cotovía, a Laverca ten unha pequena crista na cabeza que pode erguer cando está alerta ou en exhibición.

A súa dieta componse principalmente de sementes e grans, aínda que tamén consome insectos e outros invertebrados, especialmente durante a tempada de cría, cando necesita unha maior cantidade de proteínas para alimentar ás súas crías. Esta dieta variada permítelle sobrevivir en diferentes tipos de hábitat, desde campos agrícolas ata pradeiras naturais.

O niño da Laverca é unha simple depresión no chan, rodeada de vexetación baixa, o que lle proporciona protección fronte aos depredadores. A femia pon de 3 a 5 ovos, que son incubados durante uns 10 a 12 días. Os poliños son nidífugos, o que significa que abandonan o niño pouco despois de nacer, aínda que dependen dos pais para alimentarse durante un tempo.

É especialmente famosa polo seu canto, que emite mentres realiza voos ascendentes en espirais. Durante este voo de exhibición, a Laverca común canta de maneira continua, producindo trinos e notas rápidas que poden durar varios minutos. Este comportamento utilízase tanto para defender o territorio como para atraer as femias durante a época de reprodución.

Aínda que é residente en moitas áreas de Europa, algunhas poboacións do norte migran cara ao sur en inverno, buscando climas máis temperados. A Laverca é un símbolo do campo europeo, e o seu canto asóciase coa chegada da primavera e a vida rural. A pesar da presión agrícola e a perda de hábitat en algunhas áreas, segue sendo unha especie común e apreciada polo seu comportamento e o seu inconfundible canto.