A Garza real é unha das garzas máis grandes de Europa, cunha lonxitude que varía entre 90 e 98 cm e unha envergadura que pode acadar ata os 195 cm. O seu plumaxe é principalmente gris, cunha crista negra e un pico longo e afiado de cor amarela que utiliza para cazar. É unha especie común en ríos, lagos, marismas e humidais, onde se alimenta principalmente de peixes, aínda que tamén caza anfibios, insectos grandes e mesmo pequenos mamíferos e aves. Esta garza é unha cazadora paciente, que se mantén inmóbil durante longos períodos ou camiña lentamente pola auga pouco profunda, agardando o momento axeitado para lanzar o seu pico como unha lanza e capturar a súa presa. A súa capacidade de adaptación permítelle prosperar en distintos hábitats acuáticos, tanto en zonas costeiras como no interior. Durante a época de cría, a Garza real é colonial, formando grandes colonias chamadas “garcerías”, que poden estar compostas por centos de parellas. Os niños, grandes e robustos, constrúense nas copas das árbores preto da auga e están feitos de ramas e material vexetal. A femia pon entre 3 e 5 ovos, que son incubados tanto polo macho coma pola femia durante uns 25 a 28 días. Os poliños, ao nacer, dependen dos seus pais, que os alimentan regurxitando comida directamente nos seus picos. Fóra da tempada de cría, a Garza real é territorial e solitaria. Pódese ver voando co seu característico pescozo retraído e as súas longas patas estendidas. O seu voo é pausado e maxestoso, o que, xunto coas súas chamadas sonoras, fai que sexa fácil de identificar no aire. É unha especie amplamente distribuída por Europa, Asia e África, e aínda que é migratoria nalgunhas zonas, moitas poboacións permanecen nos seus hábitats durante todo o ano.