A Folosa grande é unha ave de tamaño mediano, cunha lonxitude de entre 18 e 20 cm. O seu plumaxe é discreto, coa parte superior de cor marrón e a inferior máis clara, o que lle permite camuflarse facilmente no seu hábitat de canavais e marismas. A pesar do seu aspecto modesto, a Folosa grande é coñecida polo seu potente e repetitivo canto, que emite desde o alto dos canavais e que se pode escoitar a gran distancia, especialmente nas primeiras horas do día.

Esta folosa habita en zonas húmidas con abundante vexetación acuática, como xuncos e canas, onde atopa o seu alimento principal: insectos, arañas, pequenos moluscos e incluso algúns crustáceos. A miúdo pódese ver movéndose áxilmente entre as canas na busca de presas, utilizando o seu agudo pico para capturar insectos agochados.

O niño da Folosa grande é unha estrutura tecida con xuncos e herba, suspendida coidadosamente entre as canas. É profundo e está deseñado para protexer os ovos e os poliños das inclemencias do tempo e de posibles depredadores. A femia pon de 4 a 6 ovos, que son incubados durante uns 13 a 15 días. Os poliños son alimentados por ambos proxenitores e permanecen no niño durante unhas dúas semanas antes de voar.

É unha especie migratoria que se reproduce en Europa e Asia durante a primavera e o verán, e pasa o inverno na África subsahariana. Durante as migracións, a Folosa grande percorre grandes distancias, e a súa chegada aos canavais europeos anuncia o comezo da tempada de cría. A pesar da perda de hábitat nalgunhas áreas, segue sendo unha especie común en marismas e humedais, onde o seu canto resoa como un sinal distintivo das paisaxes acuáticas.