O Estorniño é unha ave de tamaño mediano, que mide entre 21 e 23 cm de lonxitude. O seu plumaxe é negro brillante, con iridiscencias en tons verdes e violetas que destacan especialmente baixo a luz do sol. Aínda que similar en aparencia ao estorniño pinto, distínguese polo seu plumaxe completamente escuro e sen as manchas brancas que caracterizan ao seu parente.

O Estorniño habita nunha ampla gama de entornos, desde áreas urbanas e parques ata campos abertos e bosques. É unha especie moi adaptable, capaz de prosperar tanto en contornas rurais como en cidades. A súa dieta é variada e inclúe insectos, que captura no chan ou en voo, así como froitas, bagas e sementes.

Durante o inverno, forma grandes bandadas que poden verse en voos coordinados coñecidos como “murmurios”, un espectáculo visual cando se desprazan en masa.

Aniña en cavidades de árbores, en edificios ou en caixas niño. O seu niño está construído con pólas, herba e outros materiais, e a femia pon de 4 a 6 ovos, que son incubados durante uns 12 a 14 días. Ambos pais alimentan os poliños, que permanecen no niño aproximadamente tres semanas antes de voar.

O Estorniño é unha especie moi social e gregaria, especialmente fóra da tempada de cría, cando forma enormes bandadas que se desprazan xuntas en busca de alimento. Tamén é coñecido pola súa habilidade para imitar unha variedade de sons, desde o canto doutras aves ata sons artificiais. Esta capacidade convérteo nun excelente imitador e nun dos paxaros máis vocais do seu contorno.

É unha especie residente na maior parte do seu rango, que abarca principalmente a Península Ibérica e algunhas áreas do sur de Francia. Porén, algunhas poboacións poden realizar pequenos desprazamentos estacionais en busca de mellores recursos alimentarios. O seu comportamento gregario e adaptable, xunto coa súa habilidade vocal, fan do Estorniño unha das aves máis visibles e activas en moitos paisaxes europeos.