A Cerceta común é o pato máis pequeno de Europa, con 34–38 cm de lonxitude e ata 64 cm de envergadura. Os machos en plumaxe reprodutora destacan pola cabeza castaña con unha banda verde metálica que atravesa os ollos e os flancos grises, mentres que as femias presentan unha coloración marrón moteada máis discreta, ofrecendo camuflaxe eficaz. Ambas as alas mostran un espello alar verde brillante (visíbel en voo), e a cola é curta. En voo son áxiles e rápidos, cun bater de ás veloz típico das especies de patos pequenos.

Habita en humidais de augas doces pouco profundas: lagoas, marismas, esteiros e brañas con abundante vexetación palustre. Prefire masas de auga tranquilas con xuncos ou canaveiras onde atopar refuxio. Na comarca da Limia adoita aparecer nas areeiras e encoros, aproveitando as augas someras ricas en vexetación e alimento. Durante a invernada concéntrase en lagoas e lagoas estacionais que se forman nas chairas agrícolas inundadas.

É unha especie principalmente omnívora de hábitos filtradores. Aliméntase de plantas acuáticas (como algas, sementes e brotes) e tamén de invertebrados acuáticos (cortizas, insectos, larvas e moluscos) que obtén peneirando a auga co pico. A miúdo vese coa cabeza mergullada e o rabo no aire mentres filtra o fondo da auga para extraer alimento. Esta dieta variada permítelle aproveitar os recursos dispoñibles en distintos tipos de humidais.

Aniña no norte de Europa e Asia, pero nalgunhas zonas temperadas europeas tamén cría localmente. O niño constrúeo no chan, preto da auga, ben oculto entre vexetación densa (herbas altas ou xuncos). A posta típica consta de 8–11 ovos que son incubados pola femia durante uns 21–23 días. Os polos nacen cubertos de penuxe e son nidífugos: abandonan o niño pouco despois de eclosionar e seguen á nai cara á auga, onde aprenden a alimentarse baixo a súa tutela. En poucas semanas fanse independentes.

A Cerceta común é unha ave migratoria. As poboacións europeas crían principalmente no centro e norte de Europa e migran cara ao sur no outono para invernar en zonas máis tépedas do sur de Europa e África. Na Limia a especie está presente principalmente no outono e inverno (setembro a marzo), cando numerosas cercetas procedentes do norte de Europa chegan aos humidais galegos buscando refuxio. Durante a primavera e verán son escasas ou ausentes, xa que a maioría regresan ás áreas de cría máis setentrionais.

Nas últimas décadas, a Limia converteuse nun punto importante de invernada para a cerceta en Galicia. A especie considérase invernante común nos humidais da comarca. Cada inverno, ducias ou centos de exemplares reúnen nas lagoas e areeiras de Antela e Sandiás, aproveitando as augas someras dispoñibles. Non se ten constancia de reprodución na Limia, polo que durante a primavera e verán a súa presenza é moi reducida. A poboación invernante considérase estable, aínda que depende da dispoñibilidade de zonas húmidas adecuadas cada ano.