A Avelaiona é un moucho de tamaño mediano, cunha lonxitude de entre 37 e 43 cm e unha envergadura de ata 100 cm. Distínguese pola súa robusta constitución e o seu plumaxe marrón ou gris, con patróns moteados que lle permiten camuflarse eficazmente entre as árbores. Os seus grandes ollos negros e o seu disco facial redondeado dálle unha aparencia característica, e como a maioría das rapaces nocturnas, posúe un oído extraordinariamente agudo que lle permite cazar na escuridade.

Este moucho habita en bosques densos, parques e áreas arboradas, preferindo zonas con árbores maduras onde pode atopar cavidades para aniñar. A súa dieta é variada, aínda que se basea principalmente en pequenos mamíferos, como ratos e topos, pero tamén caza pequenas aves, insectos e anfibios. Ao igual que outras rapaces nocturnas, é capaz de voar de xeito extremadamente silencioso, o que lle dá unha vantaxe sobre as súas presas.

A Avelaiona aniña en cavidades naturais de árbores, aínda que tamén pode usar edificios abandonados ou caixas niño. A femia pon entre 2 e 4 ovos, que incuba durante uns 28 a 30 días. Tras a eclosión, os poliños son alimentados por ambos pais e permanecen no niño durante aproximadamente 5 semanas antes de se aventurar ao exterior.

A diferenza doutras especies migratorias, a Avelaiona é residente na maior parte do seu rango, que abarca gran parte de Europa e Asia. É coñecida polo seu canto profundo e prolongado, un “hu-hu” melancólico que resoa polos bosques durante a noite, e que é unha das chamadas máis emblemáticas das aves nocturnas europeas. Aínda que a súa poboación é xeralmente estable, a destrución do seu hábitat pode representar unha ameaza nalgunhas rexións.