A Avefría choromica é unha rechamante ave limícola de tamaño medio, que se distingue pola súa característica crista alongada e o seu elegante voo acrobático. Cunha lonxitude de entre 28 e 31 cm e unha envergadura que acada ata os 85 cm, presenta un plumaxe escuro na parte superior e branco na parte inferior, cun notable brillo iridiscente verde e púrpura nas ás, que é visible cando a luz do sol incide nel. Este contraste de cores, xunto coa súa crista e voo distintivo, fan da avefría unha especie facilmente recoñecible.

Habita en pasteiros húmidos, campos agrícolas, marismas e outras áreas abertas con chans brandos, onde se alimenta principalmente de insectos, vermes, caracois e outros invertebrados que atopa ao escarvar co seu pico no chan. Tamén pode alimentarse de sementes e pequenas plantas cando as condicións o requiren. A súa capacidade para adaptarse a campos de cultivo, especialmente durante a época de cría, facilitou a súa supervivencia en hábitats modificados polo ser humano.

O niño da avefría choromica é unha simple depresión no chan, xeralmente en áreas descubertas como campos de cultivo ou pasteiros, o que permite que os ovos se camuflen co terreo. A femia pon entre 3 e 4 ovos, de cor marrón con manchas escuras, que son moi difíciles de detectar debido ao seu camuflaxe. Tanto o macho como a femia encárganse da incubación, que dura uns 24 a 29 días, e protexen activamente o niño de depredadores ou intrusos. Os poliños son nidífugos, o que significa que son capaces de moverse e buscar alimento pouco despois de eclosionar, aínda que permanecen baixo a supervisión dos pais.

A avefría choromica é coñecida polas súas impresionantes exhibicións de voo, especialmente durante a época de cría, cando os machos realizan voos acrobáticos, xiros e caídas en picado para atraer ás femias e defender o seu territorio. Estas manobras aéreas, acompañadas das súas vocalizacións características, son un espectáculo nos campos e pasteiros onde habita.

É unha especie migratoria, que se reproduce en Europa e Asia e migra cara ao sur de Europa, o norte de África e Oriente Medio durante o inverno, formando grandes bandadas que buscan climas máis cálidos. En certas rexións de Europa occidental, algunhas poboacións poden ser residentes durante todo o ano, especialmente en áreas con invernos suaves.

Aínda que segue sendo común en moitas partes da súa área de distribución, a Avefría choromica experimentou diminuicións en certas áreas debido á perda de hábitat, especialmente pola intensificación agrícola e a desecación de humidais. A pesar destas ameazas, a súa capacidade de adaptación a distintos hábitats permitiulle manter poboacións viables na maior parte da súa distribución.