O Miñato real é unha rapaz grande e elegante, caracterizada polo seu plumaxe avermellado e a súa distintiva cola profundamente bifurcada, o que o diferencia claramente do Miñato negro. Cunha lonxitude que varía entre 60 e 66 cm e unha envergadura que pode acadar ata os 180 cm, o Miñato real é un planeador excepcional, aproveitando as correntes de aire para desprazarse longas distancias con pouco esforzo. O seu voo áxil e controlado, xunto coa súa maxestosa presenza no aire, convérteno nunha das rapaces máis facilmente recoñecibles en Europa.

O Miñato real prefire habitar en áreas abertas, pasteiros, campos agrícolas e bosques claros, onde se alimenta dunha dieta variada que inclúe pequenos mamíferos, aves, insectos e carroña. Aínda que é capaz de cazar presas vivas, tamén se alimenta de animais mortos ou restos de comida, especialmente no inverno, cando os recursos son máis escasos. A súa capacidade para adaptarse a diferentes fontes de alimento permítelle prosperar nunha ampla variedade de hábitats.

Durante a tempada de cría, constrúe o seu niño no alto das árbores, utilizando ramas e material suave como follas e musgo para facer unha plataforma grande e estable. A femia pon de 2 a 3 ovos, que son incubados por ambos proxenitores durante aproximadamente 31 a 32 días. Ambos adultos encárganse da alimentación dos poliños, que comezan a voar ao redor das 7 a 8 semanas de idade. Aínda que os xoves son independentes ao pouco tempo, adoitan permanecer no territorio dos seus pais antes de iniciar a súa dispersión.

O Miñato real é unha especie parcialmente migratoria. No norte da súa área de distribución, as aves migran cara ao sur durante o inverno, mentres que nas zonas máis tépedas, como no sur de Europa, son residentes durante todo o ano. Durante as migracións e na busca de alimento, pódense ver voando en grupos, aproveitando as correntes térmicas e ascendendo a grandes alturas. A pesar de ser unha especie protexida en moitos países europeos, o Miñato real sufriu no pasado debido á caza ilegal e o envelenamento, aínda que grazas aos esforzos de conservación, as súas poboacións están en recuperación en varias rexións.