A Garza pequena é a garza máis pequena de Europa, cunha lonxitude que varía entre 33 e 38 cm e unha envergadura de entre 52 e 58 cm. Posúe un plumaxe marrón escuro na parte superior e abrancuxado no ventre, o que lle axuda a camuflarse perfectamente entre a densa vexetación de marismas, xunqueiras e humidais. Esta especie de hábitos solitarios é extremadamente tímida, o que a converte nunha ave difícil de observar. Os seus movementos lentos e silenciosos entre os xuncos permiten que pase desapercibida mentres busca presas.

O Garza pequena aliméntase principalmente de peixes pequenos, anfibios, insectos acuáticos e ocasionalmente crustáceos. Caza en áreas pouco profundas, onde permanece inmóbil ou se move lentamente ata que unha presa está ao alcance do seu pico puntiagudo, o cal utiliza para capturala rapidamente.

Durante a época de cría, o Garza pequena constrúe un niño sinxelo con ramas e vexetación acuática, xeralmente ben agochado entre os xuncos. A femia pon entre 4 e 6 ovos, e tanto o macho como a femia encárganse da incubación, que dura entre 16 e 19 días. Os poliños nacen cubertos de plumas brancas e son alimentados por ambos proxenitores.

Aínda que é unha ave migratoria, moitas poboacións europeas da Garza pequena trasládanse ao África subsahariana para invernar. A súa natureza discreta e os seus costumes nocturnos e crepusculares fan que sexa máis oída ca vista, xa que emite chamadas breves e discretas. A pesar da súa timidez, a súa capacidade de adaptación a distintos hábitats acuáticos asegura a súa presenza en diversas rexións de Europa, Asia e África.