O Lagarteiro común é un pequeno falcón de entre 32 e 39 cm de lonxitude e cunha envergadura de ata 80 cm. É coñecido pola súa capacidade de “cernido”, unha técnica de voo na que permanece suspendido nun punto fixo no aire, batendo as súas ás e utilizando a cola para estabilizarse mentres escanea o chan na procura de presas. Esta habilidade única permítelle detectar pequenos mamíferos como ratos e toupiñas, así como aves pequenas e insectos, que constitúen a súa dieta principal. O plumaxe do Lagarteiro común varía entre machos e femias. Os machos presentan un ton marrón claro con manchas negras no dorso e unha cabeza grisácea, mentres que as femias son máis uniformemente marróns con raias escuras. Ambos sexos teñen unha cola longa e estreita, cunha ampla banda escura na punta. O hábitat do lagarteiro común inclúe campos abertos, pasteiros, bordos de bosques e áreas agrícolas, onde atopa abundante alimento. Tamén se adaptou ben a contornos semiurbanos, utilizando edificios como perchas e para aniñar. Non constrúe o seu propio niño, senón que utiliza cavidades naturais, repisas en cantís, ou ben niños abandonados doutras aves. Tamén pode aniñar en estruturas humanas, como tellados e campanarios. A femia pon entre 4 e 6 ovos, que incuba durante uns 27 a 29 días. Durante a incubación, o macho encárgase de proporcionar alimento. Despois da eclosión, ambos proxenitores participan na alimentación dos poliños, que permanecen no niño entre 27 e 32 días antes de voar por primeira vez. Os xoves lagarteiros comúns dependen dos seus pais durante unhas semanas máis, mentres aprenden a cazar por si mesmos. O Lagarteiro común é unha especie residente en gran parte da súa área de distribución, que inclúe Europa, Asia e o norte de África. Con todo, nalgunhas rexións do norte de Europa, os individuos migran cara a climas máis cálidos durante o inverno. A pesar de ser unha das rapaces máis comúns e amplamente distribuídas, o lagarteiro común enfrontouse a ameazas pola perda de hábitat e o uso de pesticidas, aínda que as súas poboacións mantéñense estables en moitas áreas. O seu voo en “cernido” é unha das imaxes máis icónicas das paisaxes rurais e agrícolas, o que o converte nunha das rapaces máis coñecidas en Europa.