A Escribenta é un paxaro de tamaño pequeno a mediano, que mide entre 15 e 16 cm de lonxitude. Os machos son facilmente identificables polo seu chamativo plumaxe, cunha cabeza de cor amarela brillante con franxas negras que percorren os ollos e o peito. As ás son marróns con bandas escuras, o que lle outorga un contraste distintivo. As femias, en cambio, teñen un plumaxe máis apagado, con tons marróns e raiados que lles proporcionan un excelente camuflaxe no seu contorno.

A Escribenta habita en áreas abertas con matogueiras, campos agrícolas e sebes, onde se alimenta principalmente de sementes durante a maior parte do ano. Con todo, na tempada de cría, tamén consume insectos para alimentar as crías. Este patrón de alimentación mixto convértea nunha especie ben adaptada a unha variedade de contornos rurais.

Aniña en arbustos baixos ou na vexetación densa preto do chan. O niño está construído con herba, raíces e pequenas pólas, e a femia pon de 3 a 5 ovos que son incubados durante uns 12 a 14 días. Tanto o macho como a femia colaboran na alimentación dos poliños, que abandonan o niño tras unhas dúas semanas.

A Escribenta é unha ave residente na maior parte do seu rango, que se estende polo sur de Europa, especialmente en áreas mediterráneas. É coñecida polo seu canto rápido e repetitivo, composto por un trino distintivo que adoita escoitarse durante a primavera e o verán, cando os machos marcan o seu territorio ou atraen ás femias.

Aínda que é máis abundante no sur de Europa, a poboación de Escribenta pode estar localmente ameazada pola intensificación agrícola e a perda de hábitat. Con todo, segue sendo unha especie relativamente común en áreas rurais, onde contribúe á paisaxe sonora co seu característico canto e á biodiversidade como dispersor de sementes e insectívoro.