A Cegoña branca é unha ave grande e maxestosa que pode acadar ata 1 metro de altura, cunha envergadura de entre 155 e 215 cm. É facilmente recoñecible polo seu plumaxe branco puro, as puntas das ás negras e o seu longo pico vermello brillante. Esta especie é común en zonas abertas, humidais e pradeiras, onde se alimenta dunha dieta variada que inclúe insectos, ras, peixes, pequenos mamíferos e mesmo réptiles. A miúdo, pódese ver camiñando lentamente por campos e pastizais na busca de alimento.

A Cegoña branca é famosa polo seu niño, unha estrutura grande e visible que constrúe en lugares elevados, como árbores, torres de igrexas, chemineas ou postes eléctricos. O niño, feito de ramas e materiais vexetais, é reutilizado ano tras ano e agrándase con cada tempada. Algúns niños poden acadar grandes dimensións co paso do tempo. A femia pon entre 3 e 5 ovos, que son incubados por ambos proxenitores durante un período de uns 33 a 34 días. Os poliños, ao nacer, son alimentados por regurxitación e medran rapidamente baixo o coidado de ambos pais.

A Cegoña branca é unha ave migratoria que realiza longas viaxes anuais. As poboacións europeas desprazan cara a África, percorrendo distancias de ata 10.000 quilómetros en busca de climas máis cálidos durante o inverno. Estas aves utilizan correntes térmicas para planear e aforrar enerxía durante as súas migracións, o que as converte nun símbolo de resistencia e adaptación.

Ademais de ser un icono cultural en moitas rexións, a Cegoña branca foi obxecto de programas de conservación debido á perda de hábitat e cambios nas súas rutas migratorias. A súa capacidade para aniñar preto de asentamentos humanos e a súa relación simbiótica coas comunidades agrícolas fixérona unha ave moi apreciada e recoñecida en gran parte de Europa e África.